کد مطلب:41341 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:22

گنجینه پرسمان » تاريخ و سيره

در حديث آمده است لاراحه للمؤمن الا عند لقاء الله. آيا تمام مؤمنان با لقاي الهي به راحتي ابدي مي رسند يا بعضي از آن ها به فيض لقاء الله نايل مي شوند و بعضي از آن ها فقط به بهشت مي روند؟

برادر گرامي! با سلام و آرزوي توفيق روز افزون براي شما.

با توجه ب[ه معناي لقاءالله در اين حديث همه مؤمنان به لقاءالله در قيامت يا پس از مرگ مي رسند، زيرا مراد از لقاءالله در اين حديث شريف، ديدار خدا با چشم سر نيست، بلكه مشاهده حقانيت الهي است، يعني اين كه همة بزرگان به حقانيت خدا علم پيدا ميكنند، و لقاي علمي براي شان حاصل مي شود. به گفتة مرحوم علامه طباطبايي منظور از لقاءالله آن است كه بندگان در موقفي قرار مي گيرند كه حجابي ميان آن ها و پروردگارشان نيست، زيرا قيامت، موقع ظهور حقايق است: آن روز خواهند دانست كه خدا حق آشكار است.

قرآن كريم در دو جا به مسئله رستاخيز با كلمه لقاءالله اشاره كرده: فمن كان يرجو لقاء ربه فليعمل عملاً صالحاً و لا يشرك بعباده ربه احداً؛ پس هر كس اميد لقاي پروردگارش را دارد، بايد عمل صالح انجام دهد، و كسي را در عبادت پروردگارش شريك نكند.

من كان برجو لقاء الله فإنّ أجل الله لات؛ كسي كه اميد به لقاء ا لله (روز رستاخير) دارد (بايد در اطاعت فرمان او فرو گذار نكند) زيرا زماني را كه خدا تعيين كرده فرا ميرسند. در اين دو آيه شريفه خدا مي فرمايد: هر كس راست مي گويد كه به قيامت و لقاي پروردگار در آن روز ايمان دارد و عقيده مند است كه آن روز روز پاداش و حساب است، پس بايد عمل صالح انجام دهد.

پس در روز قيامت مؤمنان به لقاءالله مي رسند و به بهشت هم مي روند، ولي غير مؤمنان به حقانيت خدا علم پيدا مي كنند، ولي به جاي بهشت رفتن، مجازات مي شوند. با اين تعبير مي شود گفت كه كافران هم به ملاقات خدا مي رسند، اما با صفت غضب الهي ملاقات مي كنند، نه با رحمانيت و حيميت الهي. اين كه در حديث شريف فرمود: براي مؤمن راحتي نيست مگر در وقت لقاي خدا براي اين است كه راحتي هاي دنيا آميخته به درد و رنج است و راحتي واقعي فقط در بهشت است. رسول خدا(ص) فرمود: دنيا زندان مؤمن و بهشت كافر است.

[1] تفسير الميزان(تر[جمه) ج 16، ص 159.